Ασφαλώς ο στίχος του γνωστού hit της δεκαετίας του ’90 δεν είναι τυχαία ανεστραμμένος.
Σκοπός του γράφοντος στο παρόν άρθρο (όσο και αν η σύνδεση δεν είναι προφανής) να συγκρίνει -αντιπαραβάλει παλιό και σύγχρονο ποδόσφαιρο και εν τέλει να προτιμήσει άνετα το δεύτερο.
Αφορμή για το συγκεκριμένο debate στάθηκε το αφιέρωμα -ενόψει του Μουντιάλ της Ρωσίας- της ΝΕΤ σε προγενέστερα Παγκόσμια Κύπελλα.
Πραγματικά όποιος μπήκε στον κόπο να παρακολουθήσει έστω μέρος των συγκερκιμένων παιχνιδιών δεν θα δυσκολευτεί καθόλου να αποφασίσει. Ναί ασφαλώς όσο μεγαλώνει κανείς αναπολεί νοσταλγικά το παρελθόν και στο μάτια του το εξιδανικεύει όμως αν θέλεις να είσαι αντικειμενικός δεν μπορείς να συγκρίνεις αυτό το απλοϊκό ποδόσφαιρο που παιζόταν στα 60s και στα 70s με τη σημερινή εκδοχή του σπορ.
Το ποδόσφαιρο έχει,πέραν πάσης αμφιβολίας, εξελιχθεί αποφασιστικά τα τελευταία χρόνια.Οι απαιτήσεις,πρώτα από όλα, σε φυσική κατάσταση είναι πλέον εξαιρετικά αυξημένες,εαν δε διαθέτεις ικανοποιητική ταχύτητα,δύναμη σώματος, αντοχή για ατέλειωτα χιλιόμετρα,,απλώς δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις όσο τεχνικά άρτιος και αν είσαι.
Παρακολουθείς παλιό παιχνίδι και η διαφορά στο ρυθμό και στην ένταση του αγώνα με την εχποή που διανύουμε είναι τόσο οφθαλμοφανής που ,χωρίς ίχνος υπερβολής,νομίζεις οτι βλέπεις ‘ριπλέϊ ‘ αγώνων.
Αλλά και σε επίπεδο τακτικής και συστημάτων η πρόοδος είναι (κάτι παραπάνω από) εμφανέστατη!
Κίνηση (στο χώρο) χωρίς τη μπάλα,αλληλοκαλύψεις, ποιοτικές συνεργασίες τη μπάλα να είναι χαμηλά και τα περιθώρια χρόνου-χώρου εξαιρετικά περιορισμένα,αμυντικοί που οφείλουν να είναι και αξιοπρεπείς χειριστές της μπάλας,επιθετικοί που ως κύριο μέλημα πέρα από την επίτευξη του γκολ έχουν υποχρέωση και να δημιουργούν ρήγματα ώστε να δράσουν οι συμπαίκτες τους,αποπροσανατολίζοντας έτσι τους αντιπάλους,μέσοι που έχουν την αυτοπεποίθηση να σουτάρουν από μακρινή απόσταση.. Όλα αυτά υπήρχαν τότε σε εμβρυϊκό στάδιο ενώ σήμερα αποτελούν ‘εκ των ων ούκ άνευ’ για μια ομάδα που θέλει να αποκαλείται αξιόμαχη.
Παρακολουθήσα τους τελικούς του 1966 ανάμεσα στην Μ.Βρετανία και στη Δ.Γερμανία καθώς και του 1970 ανέμσα στην πολυδιαφημισμένη εκείνη Βραζιλία και την Ιταλία.
Ένα ποδόσφαιρο αρχέγονο, απελπιστικά χαμηλής ταχύτητας,συχνά ανορθολογικό που θύμιζει ,χωρίς διάθεση ιεροσυλίας, σημερινή ελληνική Football League (οριακά Super). Να σκεφτεί κανείς,μάλιστα,ότι οι συγκεκριμένες ομάδες συγκέντρωναν στα ρόστερ τους τους καλύτερους παίκτες εκείνης της εποχής.
Για αυτό το λόγο ,προσωπικά , οταν τίθεται θέμα σύγκρισης ανάμεσα σε παλιό και νεώτερο πάικτη (πχ Κρόϊφ – Μέσι,τυχαίο το παράδειγμα) κλι΄νω πάντοτε αποφασιστικά υπέρ του σύγχρονου.
