Με αφορμή την είδηση της φρικτής δολοφονίας του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ, επιστρέφουμε σε έξι υποθέσεις δολοφονιών δημοσιογράφων που δίχασαν, προκάλεσαν αναταραχές, τρόμο και αηδία για τους ενόχους, για εκείνους που εντοπίστηκαν κι εκείνους που παραμένουν μέχρι σήμερα καλυμμένοι υπό το βάρος μιας αδιευκρίνιστης “σκιάς”.

Ανδρέας Καβαφάκης: Σφαίρες του παρακράτους κατευθείαν στην καρδιά

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 1922, λίγο πριν τις εννέα το βράδυ. Ο Ανδρέας Καβαφάκης είχε μόλις ολοκληρώσει το κύριο άρθρο της εφημερίδας ‘Ελεύθερος Τύπος’ και το είχε παραδώσει στο τυπογραφείο για στοιχειοθεσία.

Σε μια ταραγμένη λόγω των συγκρούσεων ανάμεσα σε φιλο-Βενιζελικούς και φιλό-Βασιλικούς εποχή, ο Καβαφάκης με το κείμενο του ζητούσε επιτακτικά προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία για τον κατευνασμό των παθών.

Αναχωρώντας από τα γραφεία της εφημερίδας του στην οδό Εδουάρδου Λω 1, στην οδό Σταδίου επιβιβάστηκε σε άμαξα η οποία τον μετάφερε στο σπίτι του, στην οδό Τροίας 3, στην Κυψέλη. Εκεί, καθώς προσπαθούσε να ξεκλειδώσει την εξώπορτα, αντιλήφθηκε μια ξένη παρουσία.

Από ένα γωνιακό στενό, τρείς άντρες, δυο με στρατιωτική περιβολή και ένας με πολιτική ξεπρόβαλαν με γρήγορο βηματισμό. Πριν προλάβει να αντιδράσει, ο Καβαφάκης έπεσε αιμόφυρτος στο έδαφος, έχοντας δεχτεί έξι πυροβολισμούς.

Το περιστατικό προκάλεσε έντονη πολιτική αναστάτωση, με τον πρωθυπουργό Δημήτριο Γούναρη να διακόπτει το υπουργικό συμβούλιο για να τοποθετηθεί επί του θέματος, τονίζοντας πως η Δικαιοσύνη “θα καταδιώξη αμειλίκτως και θα τιμωρήση παραδειγματικότατα τους ανακαλυφθησόμενους δράστας του εγκλήματος, οιοιδήποτε κι αν είναι”.

Προηγουμένως, ο Καβαφάκης μέσα από την εφημερίδα του είχε δημοσιεύσει το “Δημοκρατικό Μανιφέστο”, μια διακήρυξη αρχών της αριστερής πτέρυγας του κόμματος των Φιλελευθέρων, με την οποία ζητούσαν “την αναμόρφωση του δυναστικού καθεστώτος προκειμένου να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των συμμάχων”, την οποία υπέγραφε ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου και έξι συνεργάτες του.

Επίσης ο Ελεύθερος Τύπος είχε δημοσιεύσει ρεπορτάζ από τη συνάντηση του Βρετανού πρωθυπουργού Λόυντ Τζορτζ με τον Πατριάρχη Κωνσταντινούπολεως Μέλέτιο στο Λονδίνο, από το οποίο προέκυπτε πως η συμμαχία της Ελλάδας με την Αγγλία απειλούνταν από την παρουσία του Βασιλέα Κωνσταντίνου.

Τελικά, ένας αξιωματικός, ο Μαστραντώνης, συνέληφθη και ομολόγησε την πράξη του, λέγοντας πως βρέθηκε σε κατάσταση μέθης όταν συνάντησε τον Καβαφάκη στο δρόμο και τον αναγνώρισε ως δημοσιογράφο με κείμενα “επιζήμια για το καθεστώς”.

Μάλιστα, ο Μαστραντώνης φέρεται πως είπε προς τον Καβαφάκη, λίγο πριν τον σκοτώσει: “Κύριε, κατά την αντίληψιν μου, είσθε δολοφόνος της πατρίδος και εγώ θα γίνω φονιάς για εσάς” ισχυρίστηκε πως του είπε, πριν τον σκοτώσει.

Οι μήνες που ακολούθησαν μετά την δολοφονία του Καβαφάκη περιλάμβαναν δραματικές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Η χώρα έμπαινη στην δίνη της Μικρασιατικής Καταστροφής και ο Κωνσταντίνος ήθελε να “κρύψει” τον Μαστραντώνη.

Επιχείρησε να τον βάλει στο Αιγινήτειο ως παράφρων, όμως το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε υπό τον φόβο της δημόσιας κατακραυγής.

Σε νέα κατάθεση του, ο Μαστραντώνης κατονόμασε ως συνένοχούς του, τον δημόσιο υπάλληλο Π.Μπένο, τον δικηγόρο Ι.Τζίβα και τον συμβολαιογράφο Σκιαδάρέση και τον Σουρέα, που είχε επιτεθεί βίαια στον Καβαφάκη λίγους μήνες πριν το θάνατό του.

Μάλιστα, είχε αποκαλύψει πως στις μεταξύ τους συζητήσεις του είχαν πει: “θέλει σκότωμα δια να εκλείψη, διότι με το ξύλο που έφαγε δε σιωπα”.

Τελικά, τον Μάρτιο του 1923 και ενώ η επαναστατική κυβέρνηση είχε αναλάβει την κυβέρνηση, εκδίδοντας διάταγμα περί αμνηστίας, η υπόθεση Καβαφάκη μπήκε άδοξα στο αρχείο, με τους υπόπτους για τον φόνο να κάνουν χρήση των ευεργετικών διατάξεων.

(Με πληροφορίες από το βιβλίο “Ξεχασμένα Πρωτοσέλιδα” του δημοσιογράφου Γιάννη Ράγκου)

Κώστας Βιδάλης: Ένας στρατευμένος δημοσιογράφος

Ο εμφύλιος πόλεμος έβαψε με αίμα ακόμα και τα χέρια δημοσιογράφων Ο Κώστας Βιδάλης του ‘Ριζοσπάστη’ ήταν ένας εξ’ αυτών, θύμα φιλοναζιστικής συμμορίας ληστών. Όπως καταγράφει η εφημερίδα: “Ο Κώστας Βιδάλης έφυγε από την Αθήνα για τη Λάρισα την Κυριακή 11 Αυγούστου, με αποστολή να κάνει έρευνα για τη δράση των συμμοριών στην περιοχή της Θεσσαλίας.

Το απόγευμα 13 του μηνός – κι αφού είχε ολοκληρώσει την αποστολή του στη θεσσαλική πρωτεύουσα – πήρε το τρένο για το Βόλο.

Ομως, δεν έφτασε ποτέ εκεί. Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λάρισα, οι Σούρληδες φρόντισαν να τον αρπάξουν μέσα από το τρένο και, αφού τον βασάνισαν άγρια, τον δολοφόνησαν με τρόπο κανιβαλικό”.

Ο Βιδάλης υπήρξε για 25 χρόνια μέλος του ΚΚΕ και συνέχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος μέσα στην Κατοχή, ενώ το 1945 ανέλαβε και αρχισυντάκτης της ΕΑΜικης εφημερίδας “Ελεύθερη Ελλάδα”.

Τζορτζ Πολκ: Αυτός που δίχασε Ελλάδα και Αμερική

Τον Μάιο του 1948, ο Τζωρτζ Πολκ, ένας Αμερικανός ανταποκριτής που κάλυπτε την εξέλιξη του Ψυχρού Πολέμου που δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη, Ο Πολκ καταφέρθηκε ενάντια των κομμουνιστών, κατήγγειλε την ελληνική κυβέρνηση για την φτωχοποίηση της χώρας, τόλμησε ακόμα και να ασκήσει κριτική στην Ουάσινγκτον για τη στήριξη ενός καθεστώτος διαφθοράς.

Σε μια απόπειρα του να πάρει συνέντευξη από τον αρχηγό του Δημοκρατικού Στρατού, Μάρκου Βαφειάδη, ο Πολκ βρέθηκε νεκρός, σε μια βάρκα στον Θερμαϊκό, με το πτώμα του να ανακαλύπτεται το πρωί της 16ης Μαϊού 1948, από τον ψαρά Λάμπρο Αντώναρο.

Από τις έρευνες που ακολούθησαν, το επιτέλικο στέλεχος του ΚΚΕ, Αδάμ Μουζενίδης, μαζί με τους Βαγγέλη Βασβανά και Γρηγόρη Στακτόπουλο κατηγοροήθηκαν για τη δολοφονία του, με τον τελευταίο να καταδικάζεται σε ισόβια φυλάκιση και τους πρώτους ερήμην, εις θάνατο.

Και η υπόθεση της δολοφονίας Πολκ, κατέληξε “στο συρτάρι”, με βολικές δικαιολογίες περί “βέβαιης επέμβασης κομμουνιστών” που δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ.

Τζώρτζης Αθανάσιαδης: Ένας “χρέός”;

Τη νύχτα του Σαββάτου 19 Μαρτίου 1983, ο Αθανασιάδης δολοφονήθηκε μέσα στο γραφείο του στην «Βραδυνή», από έναν άνδρα που τον πυροβόλησε τρεις φορές.

Μετά τη δολοφονία, μια γυναίκα τηλεφώνησε στην εφημερίδα και ανέφερε ότι την ευθύνη για την δολοφονία αναλαμβάνει η οργάνωση «Αντιστρατιωτική Πάλη». Η γυναίκα υπέδειξε το σημείο, όπου υπήρχε προκήρυξη της οργάνωσης, η οποία και βρέθηκε στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Αιόλου.

Όμως, οργάνωση με τίτλο «Αντιστρατιωτική Πάλη» υπήρχε ήδη, και δραστηριοποιούνταν ειρηνικά στο κίνημα εναντίον της υποχρεωτικής στράτευσης. Η οργάνωση διέψευσε την ανάμειξή της στην υπόθεση και ποτέ δεν προέκυψαν στοιχεία σε βάρος των μελών της.

Οι θεωρίες γύρω απο τη δολοφονία Αθανασιάδη δίνουν και παίρνουν. Σύμφωνα με αυτές, ο Αθανασιάδης δολοφονήθηκε από τον υπόκοσμο επειδή χρωστούσε λεφτά σε τοκογλύφους ή από ελληνική ή ξένη μυστική υπηρεσία που επιθυμούσε αναταραχή στο πολιτικό σκηνικό.

Νίκος Μομφεράτος: ο “συνεργάτης” της CIA

21 Οκτωβρίου 1985, γωνία Βουκουρεστίου και Τσακάλωφ: Ένα αυτοκίνητο μάρκας Fiat Mirafiori σταματάει το αυτοκίνητο του εκδότη Νίκου Μομφεράτου, που οδηγεί ο αστυνομικός Γιώργος Ρουσέτης. Ο άγνωστος πυροβολεί ενώ κι ένας ακόμα άντρας, που βρισκόταν σε αυτοκίνητο στην απέναντι πλευρά του δρόμου, ανοίγει επίσης πυρ.

Ο Μομφεράτος πέφτει νερός, με τέσσερις σφαίρες στην καρδιά, ενώ και ο αστυνομικός τραυματίζεται βαριά και λίγες μέρες αργότερα υποκύπτει στα τραύματα του στο νοσοκομείο.

Στον τόπο του εγκλήματος εντοπίζεται προκήρυξη της 17 Νοέμβρη, με την οποία αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη του φονικού, επικαλούμενη στενές σχέσεις του εκδότη με την CIA. Το καλοκαίρι του 2002, με τη σύλληψη των μελών της 17 Νοέμβρη, ο Χριστόδουλος Ξηρός θα περιγράψει με λεπτομέριες το πως συνέβη η δολοφονία:

“Στην επίθεση αυτή πήραμε μέρος εγώ ως οδηγός μοτοσικλέτας μάρκας Honda και επιβάτη τον Λουκά (σ.σ. Δημήτρης Κουφοντίνας), ακόμη ο Νικήτας (Παύλος Σερίφης) ως οδηγός της άλλης μοτοσικλέτας τύπου βέσπα και με συνεπιβάτη τον Αλέκο (Πάτροκλο Τσελέντη).

Ο Λάμπρος (Αλέξανδρος Γιωτόπουλος) είχε τον ρόλο για την ειδοποίηση όταν ο στόχος πλησίαζε. Ο Λουκάς μάς εφοδίασε με οπλισμό, γάντια κτλ, και πυροβόλησαν εναντίον του Μομφεράτου και του οδηγού του ο Αλέκος και ο Λουκάς με 45άρια πιστόλια.

Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε στις μοτοσικλέτες και απομακρυνθήκαμε εγκαταλείποντας τις κλεμμένες μοτοσικλέτες στην περιοχή Νεάπολη Εξαρχείων και στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε σε κλεμμένο ΙΧΕ αυτοκίνητο μάρκας Fiat, το οποίο και αυτό εγκαταλείψαμε σε κάποιο στενό πλησίον του ζαχαροπλαστείου “Σόνια” της Λ. Αλεξάνδρας. Τον οπλισμό και σ’ αυτήν την επίθεση τον μάζεψε ο Λουκάς”.

Σωκράτης Γκιόλιας: “Συμβόλαιο θανάτου” ή εκδίκηση;

Τον Ιούλιο του 2015, με αφορμή τα πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, ο Θοδωρής Παναγιωτίδης είχε γράψει ως προς τα αναπάντητα ερωτήματα αυτής της υπόθεσης: “Το ημερολόγιο έγραφε 19 Ιουλίου 2010.

Είναι η ημερομηνία που ο δημοσιογράφος Σωκράτης Γκιόλιας έπεφτε νεκρός κάτω από το σπίτι του στην Ηλιούπολη, όταν του χτύπησαν το κουδούνι οι εκτελεστές του και τον γάζωσαν 16 φορές, τρεις εκ των οποίων στο κεφάλι, από εξαιρετικά κοντινή απόσταση!

Μένος, οργή, εκδίκηση για κάτι που μόνο εκείνοι ήξεραν… ή απλά η εκπλήρωση ενός «συμβολαίου θανάτου», που ο εντολέας ή οι εντολείς επιθυμούσαν να έχει απόλυτη ….αποτελεσματικότητα;”

Γιώργος Καραϊβάζ – Το απόλυτο μυστήριο

Το μεσημέρι της Παρασκευής και καθώς επέστρεφε από τον τηλεοπτικό σταθμό STAR, όπου εργαζόταν, στην οικία του στον Άλιμο επί της οδού Άννινου, ο Γιώργος Καραϊβάζ στάθμευσε το αυτοκίνητό του, βγήκε και κατευθύνθηκε περπατώντας προς την οικία του.

Εκεί, σύμφωνα με τις έως τώρα μαρτυρίες, δύο άτομα που επέβαιναν σε μηχανάκι μικρού κυβισμού, τύπου σκούτερ, τον πλησίασαν και πυροβόλησαν εναντίον του πιθανόν με πιστόλι, απανωτές φορές, προκαλώντας του πολλαπλά τραύματα και σωριάζοντάς τον νεκρό στο έδαφος.

Η έρευνα επί του παρόντος στρέφεται προς το κοινό ποινικό έγκλημα με ανοιχτά όμως όλα τα ενδεχόμενα. Όπως έγινε γνωστό από την Αστυνομία, ο δημοσιογράφος δεν είχε αναφέρει ότι δεχόταν απειλές και δεν είχε υποβάλει ποτέ αίτημα για αστυνομική φύλαξη.

ΠΗΓΗ: news247.gr

Γιάννης Δημητρέλλος