Tις μαζέψαμε προς τιμήν του άρχοντα του τρόμου, Stephen King.

Κάναμε την ψακτική μας και σου παραθέτουμε τις 10 πιο τρομακτικές σκηνές που έκαναν κόσμο και κοσμάκη να κλείσει μάτια και μην τα ανοίξει μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους. Μόνο μια χάρη: μην παραπονεθείς που δεν βάλαμε τη σκηνή του ντους στο «Psycho» και την πρώτη επίθεση στο «Jaws». Τα έχουμε δει τόσες φορές που δεν μας κάνουν εντύπωση πια.

Οπότε, έχουμε και λέμε:

• Ο γιγάντιος Pennywise που πετάγεται από το βιβλίο στο «ΙT»

Υπάρχουν σκηνές και σκηνές σε αυτή την ταινία που τις βλέπεις και κοψοχολιάζεις. Χρόνια το ξέραμε ότι οι κλόουν έχουν κάτι το τρομακτικό, αλλά στο remake του «ΙΤ» υπήρξαν στιγμές που τρέμαμε να κοιτάξουμε οθόνη. Αυτή η νίλα όμως που έφαγαν όσοι το είδαν στον κινηματογράφο δεν υπάρχει. Μιλάμε για τη σκηνή που τα slides αποκτούν δική τους θέληση…

• Η καταραμένη Σαμάρα στην τελευταία σκηνή του «The Ring»

Πάλι καλά που δεν χρησιμοποιούμε βιντεοκασέτες πια, να λέμε. Αν έκανες το λάθος και έβλεπες τη συγκεκριμένη την είχες κάτσει μέσα σε 7 ημέρες. Το κατάλαβε η Naomi Watts, το ένιωσε καλύτερα και ο φίλος της ο Noah. Μέχρι να τελειώσει η ταινία ξέραμε ότι η κακιά Σαμάρα τρώει κόσμο. Έπρεπε να φτάσουμε όμως στην τελευταία σκηνή για να μπουγελώσουμε το παντελόνι μας, περισσότερο και από όσο η τηλεόραση το διαμέρισμα του Noah.

• Τα τελευταία λόγια της Heather στο «Blair Witch Project»

Ποιος να το πίστευε ότι μια ταινία τόσο χαμηλού μπάτζετ θα άφηνε εποχή; Δεν ήταν τόσο η ποιότητα όσο η αμεσότητα και η αληθοφάνεια που έκαναν το «Blair Witch Project» μία από τις ταινίες που τις θυμάσαι και σου σηκώνεται η τρίχα-κάγκελο. Κάθε σκηνή είναι ανατριχιαστική, αλλά εκείνο το άγχος με την απολογία της Heather Donahue είναι τόσο ψυχοπλακωτικό που, σκέφτεσαι ειλικρινά αν θες να πατήσεις το «Play».

• Ο καθρέφτης στο «Candyman»

Πολλοί άνθρωποι λέγεται ότι σταμάτησαν να κοιτάζονται στον καθρέφτη πριν πάνε για ύπνο μετά από αυτό. Δεν θέλει και πολύ άλλωστε για να γίνει το κακό. Πέντε φορές πες το όνομα «Candyman» καθώς θαυμάζεις το είδωλό σου και σύντομα ένας γάντζος θα σου περαστεί κολάρο. Τι; Όχι;

• Το «είναι το στρώμα μου μονό και στοιχειωμένο» στο «Ju-on»

Θα μπορούσαμε να μιλάμε για την αμερικανιά του 2004 (The Grudge), αλλά όποιος είδε την αυθεντική, ιαπωνική «Κατάρα» του 2002 ξέρει πολύ καλά πως τα σφιξίματα στο στομάχι δεν θα σταματήσουν ποτέ. Ανατριχιαστική ατμόσφαιρα, που σε κάθε δευτερόλεπτο το ένιωθες ότι κάτι κακό θα συμβεί, ενώ ο μικρός Toshio είναι ένα παιδάκι που εύχεσαι να μην πετύχεις ποτέ μπροστά σου. Στο διάδρομο, στο σπίτι και κυρίως κάτω από τα σκεπάσματα.

• Η έκρηξη οργής της «Carrie»

Αυτή η σκηνή θα έπρεπε να διδάσκεται σε εκδηλώσεις κατά του bullying. Είναι αυτό που λέμε η Θεία δίκη. Το κάρμα. Αυτό που κάνεις κάτι κακό και η φύση θα σε εκδικηθεί. Εδώ όμως τα όρια ξεπεράστηκαν. Ποιος να το περίμενε ότι η κακόμοιρη η Carrie, που κάθε μέρα την τραμπούκιζαν, έχει τηλεπαθητικές δυνάμεις και μπορεί να αφανίσει ολόκληρο σχολείο τη νύχτα του χορού εξαιτίας μιας φάρσας;

• Το ανάποδο περπάτημα της Regan στον «Εξορκιστή»

Όσες φορές και να δεις τον «Εξορκιστή» του 1973, η εικόνα της νεαρής Regan να βασανίζεται από την ξένη δύναμη που την έχει κυριεύσει είναι κάτι που δύσκολα ξεχνάς. Κάθε σκηνή και ιδιαίτερη, αλλά σαν αυτή που κατεβαίνει τα σκαλιά σαν ανάποδη αράχνη την ώρα που το πρόσωπό της σταδιακά αλλάζει προς το πιο… αντρικό είναι πράγματι ανατριχιαστική.

• Οι απρόσμενοι επισκέπτες στον διάδρομο του «The Shining»

Δεν είχαμε καμία αμφιβολία ότι με τον Stanley Kubrick στη σκηνοθετική επιμέλεια η «Λάμψη» θα μας πήγαινε «ΝΑ». Τελικά το βιβλίο του εορτάζοντα Stephen King απεδείχθη τρομακτικότερο, ωστόσο αν δεν ξέρεις τι θα συναντήσει ο μικρός Danny πίσω από τον τοίχο καλύτερα να μην το κάνεις. Η ανατριχιαστική μουσική που χρησιμοποιεί ο Kubrick και η τρομαγμένη φάτσα του πιτσιρικά Torrence θα σε κάνει να το ξανασκεφτείς αν θες να τριγυρίσεις στο σπίτι μέσα στο βράδυ.

• Το ντοκιμαντέρ στο «The Fourth Kind»

Έβλεπες το φιλμ και έλεγες «εντάξει, σιγά το πράγμα». Μια απαγωγή από εξωγήινους είναι τρομακτική μεν αλλά έχεις δει πλέον τόσες αντίστοιχες σκηνές που δεν σου κάνει εντύπωση. Όταν όμως ο σκηνοθέτης σου κοτσάρει στο πλάι και το πραγματικό ντοκιμαντέρ της ιστορίας και βλέπεις με τα μάτια σου τα alien, τότε είναι λογικό κάποια βράδια σου να εύχεσαι να περάσουν πολύ γρήγορα. Μια ταινία που έπαιζε με την ψυχολογία σου χωρίς να το ξέρεις.

• Αυτό που κρύβεται πίσω από τον κύριο Lambert στο «Insidious»

Και ποιος δεν τη λυπήθηκε την οικογένεια Lambert; Δεν τους έφτανε η ατυχία με τον μικρό γιο που έπεσε σε κώμα, είχαν και τις σκοτεινές ψυχές να στοιχειώνουν την καθημερινότητά τους. Έφτασαν μάλιστα σε σημείο να μετακομίσουν δις αλλά στο τέλος έμαθαν ότι δεν φταίει η οικία αλλά ο μικρός Dalton. Είχε φαίνεται τον σκοτεινο-πνευματο-μαγνήτη. Και όταν ο baby Dalton είναι σπίτι, συμβαίνουν σκηνές σαν και αυτήν.

ratpack.gr