Στο χώρο της μουσικής, έχουν υπάρξει πολλά συγκροτήματα τα οποία μέσω της τέχνης τους προσπάθησαν να αλλάξουν τον κόσμο. Να στείλουν μηνύματα, να πουν όχι στο κατεστημένο να δημιουργήσουν έναν κόσμο όμορφο και δίκαιο για τους πολλούς και όχι για τους λίγους.
Έτσι είναι και οι Pink Floyd!
Με μέσο μία τεράστια γκάμα τραγουδιών, τις αμέτρητες συναυλίες τους και την επιρροή τους στο κόσμο, προσπαθούν ως συγκρότημα, αλλά και ξεχωριστά καθένα από τα μέλη (κατά κύριο λόγο ο Roger Waters), να κατακρίνουν το σύστημα, να «μορφώσουν» τους ακροατές τους και να τους κινητοποιήσουν.
Το πιο γνωστό, πολιτικού περιεχομένου, άλμπουμ τους είναι το The Wall(1979) με κύριο αντιπρόσωπο το τραγούδι Another Brick in the Wall – Part II.
Το τελευταίο αναφέρεται στον προβληματικό θεσμό της εκπαίδευσης. Περιγράφει με τρομακτική ακρίβεια ένα σχολείο που στόχο δεν έχει τη διαμόρφωση ενός συνειδητοποιημένου, αυτόνομου πολίτη. Απεναντίας, δείχνει ένα σχολείο που προσφέρει γνώση χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, που καταργεί κάθε τι δημιουργικό και ξεχωριστό και που εν τέλει «πλάθει» τα παιδιά σε σχήμα γραναζιού που θα συμβάλει στην τεράστια «μηχανή που αποτελεί το σύστημα.
Στο βίντεο κλιπ, το οποίο είναι παρμένο από την ταινία τους (The Wall),δείχνει τους μαθητές να παρατάσσονται σε σειρές σαν στρατιώτες και να φοράνε όλα τις ίδιες μάσκες, κάτι που δείχνει ακριβώς ότι η δημιουργικότητα, η διαφορετικότητα και η ελεύθερη βούληση δεν είναι κομμάτι των εκπαιδευτικών στόχων. Πόσες αλήθειες είπαν ακόμα και 40 χρόνια πριν; Βέβαια το υπόλοιπο άλμπουμ θέτει και άλλα ζητήματα πέραν της εκπαίδευσης, όπως είναι η χρήση ναρκωτικών, ο πόλεμος, ο ναζισμός με επέκταση το φασισμό κλπ. όλα από τα οποία εμφανίζονται στην ταινία.
Ο Roger Waters στο προσωπικό του έργο, μετά την αποχώρησή του από τους Pink Floyd δημοσίευσε το άλμπουμ Amused to Death(2015) στο οποίοπεριέχεται ένα τραγούδι ονόματι What God Wants.
Συγκεκριμένα το πρώτο του μέρος αφορά την αντιφατική δυαδικότητα και την υποκρισία που αντιλαμβάνεται ο Waters στη δογματική θρησκεία και την εξουσία της πάνω στον άνθρωπο. Οι θρησκευόμενοι είναι πεπεισμένοι ότι τα καλά και τα άσχημα της ζωής είναι όλα θέληση του θεού και ότι δεν έχουν καμία επιρροή πάνω τους. Όπως ότι ο θεός παίρνει το μέρος κάποιας μεριάς στον πόλεμο.
Ήταν δήθεν με τους Χριστιανούς στις σταυροφορίες και με τους Μουσουλμάνους στο Τζιχάντ. Κάτι που είναι ένα ψέμα που επαναλαμβάνουν στον αυτό τους κάθε μέρα για να αποφύγουν τις ενοχές. Οι ότι μόνοι υπεύθυνοι για τα τρομερά που συμβαίνουν στην κοινωνία είμαστε εμείς που τα δεχόμαστε και συμμορφωνόμαστε με τα θελήματα των δυνατών.
Η θρησκεία (ή αλλιώς το όπιο του χαζού) δεν βοηθά σε τίποτα άλλο πέραν της αδρανοποίησης του ανθρώπου. Αντίθετα ο άνθρωπος θα πρέπει να παλεύει ο ίδιος για τα πιστεύω του και να μην περιμένει την θεϊκή παρέμβαση, όπως επίσης θα πρέπει να αποδέχεται τα λάθη του και να μαθαίνει από αυτά αντί να καθησυχάζεται ρίχνοντας την ευθύνη σε θεότητες.
Ένα από τα αγαπημένα μου βέβαια άλμπουμ των Pink Floyd είναι το Animals(1977) το οποίο κριτικάρει την κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην Μεγάλη Βρετανία κατά την εποχή που ηχογραφήθηκε. Η στιχουργική του Animals βασίστηκε ως ένα σημείο στο βιβλίο Η Φάρμα των Ζώων του Τζωρτζ Όργουελ, με το άλμπουμ να κατακρίνει τον καπιταλισμό σε αντίθεση με την εναντίωση του Όργουελ στον σταλινισμό. Ενδεικτικά τίτλοι των τραγουδιών είναι: Dogs, Pigs(Three Different Ones) και Sheep.
Καθένα από αυτά αντιπροσωπεύει και ένα τύπο ανθρώπου. Το “Dogs” αποτελεί μεταφορά για τους επιχειρηματίες οι οποίοι χρησιμοποιούν την δύναμη τους για να γίνουν πλουσιότεροι και να αποκτήσουν περισσότερη εξουσία εις βάρος των υπολοίπων.
Το δεύτερο γράφτηκε για την βρετανίδα Μαίρη Γουάιτχαουζ, η οποία αγωνίστηκε ενάντια στην προβολή σεξουαλικών σκηνών στην τηλεόραση, αλλά ο όρος «Γουρούνι» δεν απευθύνεται μόνο σε αυτήν, αλλά σε πολιτικά πρόσωπα γενικά, όπως φάνηκε στο λάιβ του Waters τον Ιούνιο του 2017 στην Καλιφόρνια με 65,000 θεατές, κατά τη διάρκεια αυτού του τραγουδιού, εμφάνισε στις γιγαντοοθόνες γελοιογραφίες τον Donald Trump και τον σύγκρινε με τους ΚΚΚ και τους Ναζί.
Ως Πρόβατα βέβαια αναφέρονται στον κόσμο που ακολουθεί τυφλά πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες και τα πρότυπα που προβάλλουν τα μέσα.
Κλείνοντας, οι Pink Floyd, και πιο έντονα ο Roger Waters με τις εμφανίσεις του τα τελευταία χρόνια έχει δείξει μεγάλη αντιδραστικότητα σε πρόσωπα όπως ο Donald Trump (μέσω δηλώσεων και της προαναφερθέντας συναυλίας) και σε πολιτικές εξελίξεις όπως είναι το θέμα της Βενεζουέλας, για το οποίο ανοιχτά αποκάλεσε τις Ηνωμένες Πολιτείες «Evil Empire» , τον Χουάν Γκουαϊδό «Μαριονέτα» και έστειλε το μήνυμα: «LEAVE THE VENEZUELAN PEOPLE ALONE».
Πιστεύω ότι συγκροτήματα και προσωπικότητες σαν και αυτούς έχουν υπερασπιστεί με τις πράξεις τους όλους εμάς και εχουν δώσει εκατοντάδες εναύσματα να πάρουμε την σκυτάλη. Τι περιμένουμε;
